Jestem blisko ciebie i blisko siebie

 

Żeby zrozumieć dziecko i usłyszeć jego głos, zobaczyć jego uczucia, o których nie mówi... żeby być blisko dziecka...muszę być blisko siebie. 

Co to znaczy?

Jak to zrobić?

To nie jest łatwe. 

Dziś mi się nie udało. 

Chciałam chwilę pomyśleć, ale szkoda mi było czasu na "nicnierobienie" bo czymże jest siedzenie i myślenie. 

Zatem popracowałam chwilę, poprzerzucałam papiery, Pokręciłam się w kółko tak minął kwadrans, który miałam na myślenie. 

Panie, dobrze, że moją pracą jest pisanie bo temu dzięki mogę zbierać myśli bez poczucia ...NICNIEROBIENIA

Skąd mi się to wzięło? Skąd we mnie to pytanie: co robisz? - nic... no to weź się do roboty. 

Tyle jest pracy. Ciągle pracuję i jej nie ubywa. Przybywa. Każdego dnia mam więcej pracy. 

Czy jestem blisko siebie? Czy jestem choć troszkę bliżej siebie? Nie jestem. Uciekłam gdzieś daleko i nie mogę się odnaleźć. Szukam, ale chyba nie tam gdzie trzeba. Może dlatego, że blisko jest tu. A mnie tu właśnie nie ma... ja już jestem jutro a czasem jestem wczoraj...

Jak mogę być blisko dziecka, które jest TU? Skoro mnie TU nie ma?

Wiem, że to dziwne, ale tak to czuję. 

Idę poszukać siebie... nie, nie idę... zostanę i poczekam na siebie. Poczekam na moje myśli, które chcą wrócić z jutra i wczoraj, poczekam na moje serce, które błąka się gdzieś po okolicy i tylko oddech jest tutaj. On nie może być jutro, ani wczoraj, tak jak miarowe bicie mojego serca.

Tak sobie siedzę i słucham swojego oddechu i powoli czuję że jestem. Dobrze. To dobrze. Jestem. 

Teraz jak ten stan przenieść na "bliżej dziecka".

Może popatrzę w oczy i posłucham jak bije jego serce i może usiądę bardzo blisko, przytulę i bez pośpiechu poczekamy aż przyjdzie prawdziwa OBECNOŚĆ.

Nie ta pozorna, nie ta udawana, nie ta zmęczona, ale ta prawdziwa, ta która daje prawdziwą radość, ta coraz rzadsza i ta której tak trudno się uczyć. Bo to uczenia trzeba zacząć od siebie. 

Chcę być bliżej siebie, żeby móc dać bliskość drugiemu człowiekowi.